*Wstał nie słuchając Psychusa.*
- Prawy żołnierz zawsze stanie ku szacunku dla swego dowódcy...
*Spojrzał pokornie na Psychusa.*
- Gniew? Frustracja? To nie to Panie, poprostu starym już i histryję chciałem spisać, która w mej pamięci jeszcze trwa, ku przyszłym pokoleniom, jeno papirusu nie posiadam na tej warcie nic nie można znaleźć a odejśc nie przystoi...

*Przyjał skrawek pergaminu i pióro.*
- Dzięki Panie, wszak o nie sala usiąść jeno na ziemi można, wszak siadaj i słuchaj jeśli taka Twa wola...
*Rozwinał pergamin i począł pisać.*

Rzecz działa się dawnemi dzieje, gdy po Galimorze kroczyli wielcy pradawni wojowie. Dnia pewnego na ziemie galimoryjskie przybył wojownik zwany Kain, jego dzieje są bardzo zawiłe na inną historyję wszak przeznaczone. Duszą jego zawłądnął demon, Kain zmienił imię na Thaumiel. Był to demon przesiąknięty rządzą władzy, a zarazem jeden z najlepszych przywdców. Dnia pewnego na tajemniczym spotkaniu zawarł przymierze, Przymierze Trzech Ostrzy. Staneła trójca Thaumiel, Electra i Kelebrin Draug, na wzgórzu z którego wiodok rozściągał się na cały Galimor. Demon już wtedy knuł jak zdobyć Galimor i okrzyknąc się jego władcą, już wtedy czyhał okazji by okazać swą potęgę.

Wschodów słońca i pełni księżyca mineły dziesiątki gdy Kronos II, zacny członek LOTR i brat wielkiego wodza Simary, stał się upadłym palladynem. Wydalony został z gildii i w swych niecnych planach miał szerzyć śmierć i zniszczenie, ogólny chaos. Demon wyczuwając w nim wroga, który mógłby pomieszać mu plany zawezwał do krucjaty przeciwko niemu. Dzielnym wojwonikiem stał się jeden z członków PTO, który przystąpił do pogoni za Kronosem II w celu unicestwienia go. Udałoby mu się to, gdyby nie Simara, który wystąpił z LOTR by wspomóc swego brata.

Założył gildię RTOL siejący chaos i zniszczenie, jedną z najpotężniejszych gildii, szybko w jej szeregach znalazło się wielu potężnych wojowników i wojowniczek. Kronos pokonał Alinoe. Thaumiel zapałał nienawiścią do RTOL. Pragnął zwiększyć swą siłę. Wykorzystał sytuację wojny między gildiami Gothic i Myrmidonami, w której znaczną przewagę zyskiwały lwy Achillesa. Obiecł pomoc Tigerowi, przywódcy Gotichu w zamian za wstąpienie do PTO jego i jego ludzi pod szyldem oddziału Białych Tygrysów. Tak się stało. Gildia Gothic przeszła w szeregi PTO. Między PTO i RTOL wrzało coraz bardziej wojna wisiała w powietrzu.

Wraz z Gothic do PTO trafił Psychus. Szybko wkupil się w łaski Thaumiela, jako jedyny został przez niego obrany do zacnego grona Gwardii PTO, nikt prócz niego tam nie dostał się tylko z woli Thaumiela, bez żadnego udowadniania swej przydatności ku jego celom.

Thaumiel wraz z Psychusem, szybko zaczeli zjednywac sobie nowych sprzymierzeńców jak i wrogów, tych drugich więcej, dwóch demonów, jeden rządny władzy drugi rządny krwi... Psychus szybko stał się następcą Alinoe, teraz on starał się pokonać Kronosa II. Wiele wojsk padło w starciach tych dwóch wielkich przywódców, wiele matek straciło synów, wiele żon straciło mężów, wiele dzięciąt potraciło ojców, za cenę egoistycznych rządów Thaumiela i rządzy krwi Psychusa. Jednak ich więzy przyjazni nie przetrwały długo, rozerwała je jedna drobna niewiasta. Nałożnicę Psychusa do swej alkowy zabrał Thaumiel. Psychus w akcie furii opuścił PTO i rozpoczął samotną walkę ze swymi niedawnymi sprzymierzeńcami. Po niedługim czasie Kronos II wysłał do niego posłańca z ofertą pomocy w walce z demonem. Psychus przyjął ofertę i wstąpił do RTOL, gdzie również szybko zaistniał jako zacny wojownik i godny noszenia najwyższych odznaczeń i honorów. Zmienił imię na Shuyin. To był początek końca Przymierza Trzech Ostrzy...

Ostatnio edytowany przez Estving (2006-10-03 18:11:29)

*Przejeżdżając obok Estvinga zobaczyła jakieś zwoje, które były położone na ziemi, prawdopodobnie by inkaust zdążył wyschnąć... a oznaczało to swoiste zaproszenie do czytania zwoju..?*
Witaj Estvingu, zdaje się, że spotkaliśmy się tylko jeden raz, gdy przyjeżdżałam do zamczyska... jednak nie miałam wtedy czasu by porozmawiać. *Zeskoczyła z konia, skrzywiła się ze względu na niemalże roczny uraz kolana, który niestety wciąż dokuczał, acz dygnęła szybko przez co nie było widać jej miny* Jestem Visenna, wyjeżdżam teraz poza zamek by obejrzeć dokładnie okolice... ale zaintrygowały mnie Twe zwoje, zastanawiam się czy są do przeczytania czy leżą tak by inkaust zaschnął...? *Spytała, wyraźnie podnosząc zabarwienie głosu przy końcu wypowiedzi na wyższe, co sugeorwało, że jest to pytanie*

*Wierek wracajac do zamczyska, przejezdzal obok Estvinga. Widzac, rozlozone przy nic zwoje, zaciekawil sie.*

Witaj Estvingu, czyzby Cie ogarnela potrzeba przelania swych mysli na papier?

*Chwycil za jeden ze zwoi i zaczal czytac...*

Dawne dzieje... *usmiechnal sie* No nie tak dawne, toz ja czesc zdarzen pamietam... Czy to juz moze urojenia?
PTO... To tam Pana naszego, Psychusa poznalem... Sam zwerbowal mnie do swych szeregow, a wiernosc ma ma az do tej pory... Szmat czasu minal...

*Pozdrowil Straznika i ruszyl dalej*

*Wracając z przejażdżki ujrzała Estivnga, który coś zawzięcie pisał na papierze. Zeskoczyła z konia i podeszła do mężczyzny*
-Witaj. Co z takim zacięciem piszesz?
*Uśmiechnęła się do strażnika*

-Chętnie skorzystam
*Uśmiechnęła się do piszącego po czym chwyciła papier i zaczęła czytać*

-Gratuluję talentu. Bardzo ciekawie i ładnie opisana historyja
*Znów się uśmiechnęła, chwyciła konia za uzdę i udała się w stronę stajni*

- Wszak Pani o krainie blizniaczo podobnej do Galimoru slyszało się od zarania dziejów, jeno to tylko mit i legenda. Kraina owa istnieć nie istnieje a i żadna ze znanych mi map wskazywać na jakową jej obecność nie pokazuje by mogła gdzies leżeć. Co do Bogów nad Galimorem panujących dziwne są ich dzieje, jak to Bogowie raz zainteresowani swymi wyznawcami raz nie, nikt nie w stanie przewidzieć kiedyż oni znowuż powrócą by nas swą wolą zaszczycić. Co do wielkich Pani, którzy opuścili Galimor, ni jaką księgę postaram się stworzyć i po krótce ich losy opisać.